Verbindende Communicatie

Hoe NVC me inspireerde:

Ask for the moon’

Vraag om de hemel, maar eis hem niet op. (Wie de hemel opeist, krijgt de hel.)  Ook al heb ik recht op de hemel, ik heb geen recht op de hemel.  Ook al ben ik er graag.   Ook al zijn we er allemaal graag.  Iedereen heeft recht op de hemel.  Maar de hemel is van zichzelf.  De hemel is niet van mij.  Ik ben  de hemel.  Ik kan hem terugvinden.   In het contact/verbinding maken met mezelf.  Ik kan niet eisen dat jij me mijn hemel teruggeeft.  Jij kunt me de hemel niet geven.  Zelfs al lijkt het of jij me hem hebt ontnomen.  Ik heb hem zelf uit handen gegeven.   Ik kan hem op ieder moment weer in handen nemen.  Al vraagt het soms moed de hemel (opnieuw) te betreden.

‘Omarm je oordelen’

Mijn oordeel maakt me bewust van wat er belangrijk voor mij is.

‘Ze zou toch op tijd moeten komen! Hoe is dat nu mogelijk, ik sta hier al een kwartier te wachten.’

Hoe herken ik dat dit een oordeel is?

Door het woordje ‘moeten’

Als ik de realiteit niet aanvaard zoals ze is en er een vorm van strijd tegen wil voeren, er tegen in verzet wil gaan ipv ermee in verbinding te gaan en in openheid te zoeken naar wat voor zowel mezelf als de ander levengevend is.

Wat is er belangrijk voor mij aan dat op tijd komen?

Dat ik meer gedaan kan krijgen vandaag… ik wil efficiëntie

En ook een vorm van respect… of erkenning misschien van de moeite die ik doe om er wel op de afgesproken tijd te zijn.  Ik wil de moeite waard zijn om op tijd voor te komen… ik wil van belang en van betekenis zijn.

Efficiëntie, respect, erkenning, van belang/betekenis zijn.  Dit zijn universeel menselijke behoeften.   Wanneer deze niet vervuld worden, ga ik me ‘slecht’ voelen… ik kan boos, verdrietig of bang zijn of tal van andere mogelijke emoties ervaren.

Deze koester ik.  Ze zijn de signalen die me vertellen dat ik een onvervulde behoefte heb die mijn aandacht vraagt.  Ze zijn de alarmlichtjes die me wakker houden voor wat van belang is voor mij.

Onder deze eerste laag, kwam ik een diepere laag van oordelen tegen:

Als ik denk ‘Daar ben ik weer, hem aan het veroordelen omdat hij oordelen heeft.  Nu ben ik zelf aan het oordelen.   Daar zou ik toch eens mee op moeten houden…’ Dan oordeel ik niet enkel over hem, maar ook over mezelf.

Misschien is aanvaarding, iemand nemen zoals hij is, iets of iemand gewoon laten zijn zoals het is, goed genoeg zijn, er helemaal mogen zijn en zelfacceptatie wel heel belangrijk voor mij…

Dankjewel aan mijn oordeel over het oordeel.  Om me dit in te laten zien.

‘Ik ben helemaal verantwoordelijk voor wat ik voel’

Of ik zou kunnen zeggen: ik ben degene die weet wat ik nodig heb en ik ben degene die voor mij zorgt.  Ik zorg ervoor dat mijn behoeften gehoord worden, in eerste plaats door mezelf.  En ik zal actie ondernemen om de behoeften die ik kan vervullen vervuld te zien (misschien ook door in openheid en vertrouwen uit te reiken naar anderen) en ik zal bewust rouwen om de behoeften die ik  (ook niet met de hulp van anderen) niet kan vervullen.

Link naar filmpje Kirsten Kristensen: NVC op school